அக்காவுடன் ஒரு மறக்க முடியாத பயணம்

 

கவுசல்யா:

நிலன்:

வணக்கம் நண்பர்களே,

நான் உங்கள் நிலன்! முந்தைய கதைகளுக்கு நீங்கள் அளித்த ஆதரவுக்கு மனமார்ந்த நன்றி. இன்று, எனக்கும் என் அக்காவுக்கும் இடையே நடந்த ஒரு சுவாரஸ்யமான கதையை உங்களுடன் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். வாருங்கள், கதைக்குள் செல்வோம்!

என்னைப் பற்றி ஒரு சிறு அறிமுகம்

என் பெயர் நிலன், கோவையைச் சேர்ந்தவன். பொறியியல் படித்து முடித்து, வழக்கம்போல வேலை தேடி அலைந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு இளைஞன். எங்கள் வீட்டில் நான் ஒரே பையன். எனக்கு ஒரு சித்தி இருக்கிறார், அவர்கள் கரூரில் வசிக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு ஒரு மகள், என் அக்கா கவுசல்யா. 😊 நான் கொஞ்சம் லேட்டாகப் பிறந்ததால், அவள் என்னைவிட மூன்று வயது மூத்தவள். அவளுக்கு திருமணப் பேச்சு நடந்து கொண்டிருக்கிறது, ஆனால் அவள் முதலில் ஒரு வருடம் வேலை செய்ய விரும்பினாள். அதனால், கோவையில் எங்கள் வீட்டில் தங்கி, ஒரு தனியார் நிறுவனத்தில் வேலைக்குச் சேர்ந்தாள்.

அக்காவை மீண்டும் சந்தித்த நாள்
நாங்கள் இருவரும் சிறுவயதில் அவ்வளவாகப் பழகியதில்லை. அம்மாவும் சித்தியும் அடிக்கடி பேசிக்கொள்வார்கள், ஆனால் நாங்கள் அப்படி நெருக்கமாக இருந்ததில்லை. அக்கா கோவைக்கு வருவதற்கு முன், அவளைப் பார்த்து மூன்று வருடங்களுக்கு மேல் ஆகிவிட்டது. அவள் திங்கள் காலை வேலைக்குச் சேர வேண்டும் என்பதால், முந்தைய நாள் மாலை கரூரிலிருந்து கோவைக்கு வந்தாள்.

என்னைத்தான் பஸ் ஸ்டாண்டுக்கு அழைத்து வரச் சொன்னார்கள். முதலில், “அவளை ஆட்டோவில் வரச் சொல்லுங்கள்” என்று சொல்லிப் பார்த்தேன், ஆனால் அம்மா விடவில்லை. வேறு வழியின்றி பஸ் ஸ்டாண்டுக்கு சென்று காத்திருந்தேன். அங்கே அவளைப் பார்த்தபோது, ஆச்சரியமாக இருந்தது. அவள் முன்பு ஒல்லியாக இருந்தவள், இப்போது மிகவும் அழகாக, ஆரோக்கியமாக மாறியிருந்தாள்.

“வா டா, நிலன்! எப்படி இருக்கே? பார்த்து எத்தனை வருஷம் ஆச்சு!” என்று அவள் உற்சாகமாகப் பேசினாள். நானும், “நல்லா இருக்கேன், அக்கா. வா, வீட்டுக்கு போய் பேசலாம்,” என்று சொல்லி, அவளை பைக்கில் அழைத்து வந்தேன்.

வீட்டில் ஒரு புதிய தொடக்கம்

வீட்டுக்கு வந்ததும், அம்மா அவளை என் அறையில் தங்கச் சொன்னார்கள். என்னை மொட்டை மாடியில் இருக்கும் அறைக்கு மாற்றிவிட்டார்கள். முதலில் கொஞ்சம் முணுமுணுத்தாலும், அக்காவுடன் நேரம் செலவிடுவது சுவாரஸ்யமாக இருக்கும் என்று தோன்றியது.

அக்காவை அவள் வேலை செய்யும் இடத்துக்கு கூட்டிச் சென்று, மாலையில் அழைத்து வருவது என் வேலையாக மாறியது. வழியில் அவளுடன் பேச்சு தொடங்கியது. “நீ இப்போ வேலை தேடுறியா, நிலன்? என்ன பிளான்?” என்று அவள் கேட்டாள். நானும் என் வேலை தேடல், கல்லூரி நாட்கள் பற்றி பகிர்ந்து கொண்டேன்.

ஒரு மறக்க முடியாத நாள்
ஒரு நாள், எங்கள் வீட்டில் ஒரு உறவினர் மறைவு காரணமாக அம்மாவும் அப்பாவும் வெளியூர் செல்ல வேண்டியிருந்தது. “நீங்கள் இருவரும் பத்திரமாக இருங்கள். அக்காவை ஆபீஸுக்கு கூட்டிச் சென்று மாலை அழைத்து வா,” என்று அம்மா சொல்லிவிட்டு கிளம்பினார்கள்.

அக்கா ஆபீஸுக்கு செல்ல ரெடியாகி வந்தாள். ஆனால், திடீரென, “நிலன், இன்னைக்கு ஆபீஸுக்கு லீவு சொல்லிட்டேன். வா, எங்காவது வெளியே போய் ஜாலியா இருக்கலாம்!” என்று உற்சாகமாகச் சொன்னாள். “என்னது? எங்கே போறது?” என்று கேட்டேன். “படத்துக்கு போலாம், வா!” என்று அவள் சொல்ல, ஒரு திரைப்படத்துக்கு சென்றோம்.

தியேட்டரில் படம் பார்க்கும்போது, அவள் திடீரென என் கையைப் பிடித்து, “நிலன், இந்த மாதிரி ஜாலியான நேரம் நம்ம வாழ்க்கையில முக்கியம், இல்லையா?” என்று சிரித்தபடி சொன்னாள். நானும் சிரித்து, “ஆமாம், அக்கா. இப்படி உன்கூட டைம் ஸ்பெண்ட் பண்ணுறது ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு,” என்று சொன்னேன்.

வீட்டுக்கு திரும்பிய பயணம்

படம் முடிந்து, வீட்டுக்கு திரும்பி வந்தோம். வழியில் ஒரு சிறிய பூக்கடையில் நிறுத்தி, அவளுக்கு ஒரு மல்லிகைப் பூ மாலை வாங்கிக் கொடுத்தேன். “என்ன, திடீர்னு பூவா?” என்று அவள் கிண்டலாகக் கேட்டாள். “அக்காவுக்கு பிடிக்குமே, அதான்!” என்று சிரித்தேன்.

வீட்டுக்கு வந்து, இருவரும் சேர்ந்து சமைத்து சாப்பிட்டோம். அவள் சமையலில் கைதேர்ந்தவள் என்பது அப்போதுதான் தெரிந்தது. “நீ இவ்ளோ நல்லா சமைப்பியா, அக்கா?” என்று ஆச்சரியமாகக் கேட்டேன். “ஹாஹா, இன்னும் நிறைய இருக்கு, நிலன். பொறுமையா பாரு!” என்று சிரித்தாள்.

பக்கத்து வீட்டு மாமி

எங்கள் பக்கத்து வீட்டு மாமி அடிக்கடி வீட்டுக்கு வந்து பேசுவார். அம்மா அவரிடம், “நாங்கள் இல்லாதபோது பசங்களைப் பார்த்துக்கோங்க,” என்று சொல்லியிருந்தார்கள். அன்று மாலை மாமி வந்து, டீயுடன் சேர்ந்து உரையாடினார். “நீங்க ரெண்டு பேரும் எப்படி டைம் ஸ்பெண்ட் பண்ணுறீங்க?” என்று கேட்டார். “அக்காகூட சினிமா போய்ட்டு வந்தோம், மாமி!” என்று சொன்னேன். அவர் சிரித்து, “நல்லா என்ஜாய் பண்ணுங்க, ஆனா பத்திரமா இருங்க!” என்று அறிவுரை சொல்லிவிட்டுச் சென்றார்.

ஒரு புதிய பந்தம்

அக்கா கோவையில் இருக்கும் இந்த நாட்களில், நாங்கள் மிகவும் நெருக்கமானோம். அவளுடன் பேசுவது, சிரிப்பது, ஒன்றாக நேரம் செலவிடுவது என் வாழ்க்கையில் ஒரு புதிய மகிழ்ச்சியைத் தந்தது. ஒரு சகோதரனாக, அவளைப் புரிந்து கொள்ளவும், அவளுடைய கனவுகளை ஆதரிக்கவும் கற்றுக்கொண்டேன்.

இந்தக் கதையின் மூலம் ஒரு விஷயம் புரிந்தது – குடும்ப உறவுகள், சிறிய தருணங்கள், மற்றும் ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொள்ளும் நேரம்தான் வாழ்க்கையை அழகாக்குகிறது.

முடிவாக

இந்தக் கதை உங்களுக்கு பிடித்திருந்தால், உங்கள் கருத்துகளை கீழே பகிருங்கள்! அடுத்து, எங்கள் பக்கத்து வீட்டு மாமியுடன் நடந்த ஒரு சுவாரஸ்யமான அனுபவத்தைப் பற்றி எழுதுகிறேன். 😊

நன்றி,