அவ கருப்பு மொலய பிசைய ஆரம்பித்தேன்

 

வாசுகி:

எங்கள் குடும்பத்தின் அன்றாட வாழ்க்கை

எங்கள் வீட்டில் நானும், என் மனைவியும், எங்கள் மகனும் மட்டுமே வசிக்கிறோம். எங்கள் வீட்டு வேலைகளுக்கு உதவியாக, என் மனைவி வாசுகி என்ற 27 வயது இளம் பெண்ணை வேலைக்கு அமர்த்தியிருந்தார். வாசுகி எப்போதும் உற்சாகமாகவும், அன்பாகவும் பணியாற்றுவார். அவரை நாங்கள் ஒரு குடும்ப உறுப்பினர் போலவே மதித்தோம்.

வாசுகியின் உழைப்பு மற்றும் அர்ப்பணிப்பு

வாசுகி எங்கள் வீட்டில் பல வேலைகளை மிகவும் அக்கறையுடன் செய்வார். துணி துவைப்பது முதல் சமையலறை வேலைகள் வரை, அவருடைய உழைப்பு எங்கள் வீட்டை எப்போதும் ஒழுங்காக வைத்திருந்தது. அவருடைய மகிழ்ச்சியான புன்னகை எங்கள் வீட்டிற்கு ஒரு தனி ஒளியைக் கொடுத்தது.

ஒரு எதிர்பாராத நிகழ்வு

ஒரு காலை, நான் வீட்டில் என் அலுவலக வேலையைச் செய்து கொண்டிருந்தேன். வாசுகி குளியலறையில் துணி துவைத்துக் கொண்டிருந்தார். திடீரென ஒரு அலறல் சத்தம் கேட்டது. நானும் என் மனைவியும் உடனே ஓடிச் சென்று பார்த்தோம். வாசுகி தரையில் வழுக்கி விழுந்திருந்தார். அவர் சோப்பு வழுக்கியதால் கீழே விழுந்து, காலில் லேசான அடி ஏற்பட்டிருந்தது.

உதவிக்கு ஓடிய தருணம்

நானும் என் மனைவியும் உடனடியாக வாசுகியை மெதுவாக தூக்கி நிறுத்தினோம். அவர் வலியால் சற்று தவித்தாலும், நாங்கள் அவரை அமர வைத்து ஆறுதல் கூறினோம். என் மனைவி அவருக்கு தண்ணீர் கொடுத்து, அமைதியாக்கினார். நாங்கள் உடனே மருத்துவமனைக்கு அழைத்துச் சென்றோம். மருத்துவர்கள் பரிசோதித்து, அது லேசான அடி மட்டுமே என்று கூறி, ஓய்வு எடுக்க அறிவுறுத்தினார்கள்.

வாசுகிக்கு ஆதரவு

மருத்துவமனையில் இருந்து திரும்பிய பிறகு, நாங்கள் வாசுகிக்கு இரண்டு நாட்கள் ஓய்வு கொடுத்து, அவருக்கு தேவையான செலவுக்கு பணமும் வழங்கினோம். அவர் மகிழ்ச்சியுடன் தன் வீட்டிற்கு சென்றார். இரண்டு நாட்களுக்குப் பிறகு, வாசுகி மீண்டும் வேலைக்கு வந்தார். அவருடைய கால் முழுமையாக குணமாகவில்லை என்றாலும், அவர் மீண்டும் உற்சாகமாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தார்.

ஒரு சிறிய உரையாடல்

ஒரு நாள், என் மனைவி வெளியே சென்றிருந்தபோது, நான் வாசுகியிடம் அவருடைய கால் எப்படி இருக்கிறது என்று கேட்டேன். அவர் புன்னகையுடன், “இப்போ நல்லா இருக்கு, சார். நீங்களே பாருங்க,” என்று கூறி, தன் காலை காட்டினார். அவர் மகிழ்ச்சியாக இருப்பதைப் பார்த்து நானும் மகிழ்ந்தேன். அப்போது என் மனைவி வந்ததால், வாசுகி வேகமாக தன் வேலையைத் தொடர்ந்தார்.

வீட்டை ஒழுங்குபடுத்திய தருணம்

ஒரு முறை, என் மனைவிக்கு தலைவலி இருந்ததால், அவர் ஓய்வு எடுத்துக் கொண்டிருந்தார். அப்போது வாசுகி வீட்டை சுத்தம் செய்து கொண்டிருந்தார். நான் அவருக்கு உதவி செய்ய முடிவு செய்து, “வாசுகி, வீடு கொஞ்சம் ஒட்டடையாக இருக்கு, எங்கெங்கு சுத்தம் செய்யணும் என்று சொல்றேன்,” என்று கூறினேன். என் மனைவியும் இதற்கு ஒப்புக் கொண்டார். வாசுகியும் உற்சாகமாக வேலை செய்ய ஆரம்பித்தார்.

ஒரு குடும்பமாக ஒத்துழைப்பு

நாங்கள் இருவரும் சேர்ந்து வீட்டை சுத்தம் செய்தோம். வாசுகி சமையலறையை ஒழுங்கு செய்ய, நான் அவருக்கு சிறு உதவிகள் செய்தேன். அந்த நேரத்தில், எங்கள் வீட்டில் ஒரு குடும்ப உறுப்பினர் போல வாசுகி இருப்பதை உணர்ந்தேன். அவருடைய உழைப்பும், அன்பான பேச்சும் எங்கள் வீட்டிற்கு ஒரு சிறப்பை சேர்த்தது.

முடிவுரை

வாசுகியின் உதவியும், அவருடைய மகிழ்ச்சியான அணுகுமுறையும் எங்கள் வீட்டை எப்போதும் உயிர்ப்புடன் வைத்திருந்தது. அவருக்கு ஏற்பட்ட சிறிய விபத்து எங்களை அவரை இன்னும் அக்கறையுடன் பார்க்க வைத்தது. இந்த சிறிய தருணங்கள், ஒரு குடும்பமாக ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவளிப்பதன் முக்கியத்துவத்தை எங்களுக்கு உணர்த்தியது. வாசுகி எங்கள் வீட்டில் ஒரு உதவியாளராக மட்டுமல்ல, ஒரு அன்பான நண்பராகவும் மாறியிருந்தார்.