என் மாமா அதில் தான் ஸ்பெஷல்

 

தேவி:

ஒரு பழைய நட்பின் மீள் சந்திப்பு

நட்பும் காதலும் நம்மை வாழ்க்கையில் பல பாடங்களை கற்றுத் தருகின்றன. சில உறவுகள் நம்மை மறக்க முடியாத நினைவுகளால் நிரப்புகின்றன. இந்தக் கதை, ஒரு பழைய நண்பியுடனான மீள் சந்திப்பையும், அவளுக்கு ஆதரவாக இருந்த ஒரு தருணத்தையும் பற்றியது. நட்பு, புரிதல், மற்றும் வாழ்க்கையின் மாற்றங்களை மையமாக வைத்து இந்தப் பதிவு ஒரு உணர்ச்சிகரமான பயணத்தை விவரிக்கிறது.

ஒரு பள்ளி கால நினைவு

நான் சர்மா, வயது 28, சென்னையைச் சேர்ந்தவன். என் பள்ளி பருவத்தில் தேவி என்ற ஒரு பெண்ணுடன் நெருங்கிய நட்பு இருந்தது. அவள் மாநிறமும், அழகான கண்களும், எப்போதும் புன்னகையும் கொண்டவள். எங்கள் நட்பு ஆழமானது, ஆனால் சிறு மனகசப்பு காரணமாக பிரிந்தோம். பல ஆண்டுகள் கழித்து, தேவி திருமணமாகி, ஒரு குழந்தையுடன் ஈரோட்டில் வாழ்ந்து வந்தாள். நான் என் வாழ்க்கையில் முன்னேறி, வேலை தேடிக்கொண்டிருந்தேன்.

ஒரு நாள், புதிய எண்ணிலிருந்து ஒரு குறுஞ்செய்தி வந்தது. "ஹாய், சர்மா, நான் தேவி," என்று அவள் எழுதியிருந்தாள். ஆச்சரியமும் மகிழ்ச்சியுமாக, நாங்கள் மீண்டும் பேச ஆரம்பித்தோம். பழைய நினைவுகளைப் பகிர்ந்து, ஒருவருக்கொருவர் வாழ்க்கை பற்றி பேசினோம். ஒரு நாள், அவள் என்னை ஈரோட்டில் உள்ள தன் வீட்டுக்கு அழைத்தாள். "நண்பனா வா, சும்மா பேசலாம்," என்று கூறினாள். நானும் எந்தவித தவறான எண்ணமும் இல்லாமல், அவளை சந்திக்க ஒப்புக்கொண்டேன்.

ஒரு எதிர்பாராத அழைப்பு

வேலை நிமித்தமாக சேலம் சென்றிருந்தபோது, தேவிக்கு தொலைபேசி செய்து, "நான் சென்னை திரும்புறேன்," என்று கூறினேன். அவள், "நான் காய்ச்சலால் பாதிக்கப்பட்டிருக்கேன். வீட்டில் யாரும் இல்லை. கொஞ்சம் வந்து பாரு," என்று கேட்டுக்கொண்டாள். நான் உடனே ஈரோட்டில் உள்ள அவள் வீட்டுக்கு சென்றேன். அவள் வீடு ஒரு அமைதியான, ஒதுக்குப்புறமான இடத்தில் இருந்தது. கதவைத் தட்டியவுடன், அவள் திறந்தாள். உள்ளே சென்றபோது, அவளது ஒரு வயது மகள் ஆழ்ந்த உறக்கத்தில் இருந்தாள்.

தேவி நைட்டி அணிந்திருந்தாள், உடல் பலவீனமாக இருந்தது. அவளுக்கு காய்ச்சல் அதிகமாக இருந்ததால், நான் என் காரில் ஒரு பெண் மருத்துவரை அழைத்து வந்தேன். மருத்துவர் அவளைப் பரிசோதித்து, ஊசி போட்டு, மாத்திரைகள் எழுதிக் கொடுத்து, "உங்கள் மனைவிக்கு இவற்றைக் கொடுங்கள்," என்று கூறிவிட்டு சென்றார். நான் மருத்துவரை வழியனுப்பிவிட்டு, மாத்திரைகளை வாங்கி வந்து தேவிக்கு கொடுத்தேன். "நான் கிளம்புறேன்," என்று கூறினேன். ஆனால், அவள், "மணி 10 ஆகுது. சாப்பிட்டுவிட்டு போ," என்று வற்புறுத்தினாள்.

ஒரு உணர்ச்சிகரமான உரையாடல்

நான் மறுத்தாலும், தேவி விடவில்லை. திடீரென மின்சாரம் துண்டிக்கப்பட்டது. அவள், "மொபைல் லைட்டை ஆன் செய்யுங்க," என்று சமையலறையில் இருந்து கூறினாள். நான் ஆன் செய்ய, அவள் என்னைப் பார்த்து, "ஐ மிஸ் யூ," என்று மெல்லக் கூறினாள். "மீ டூ," என்று நானும் பதிலளித்தேன். அப்போது, அவள் மகள் அழ ஆரம்பித்தாள். தேவி உடனே சென்று குழந்தையைத் தூக்கி, அவளை அமைதிப்படுத்தினாள். "லைட்டை ஆன் செய்யுங்க, இல்லைனா அவள் அழுவா," என்று கூற, நான் மறுத்து, "எனக்கு இதைப் பார்க்க மனசு இல்லை," என்றேன். அவள் சிரித்து, "என்ன, இது உனக்குப் புதுசா?" என்று கேட்டாள். "தேவி, அப்போ நீ என் நண்பி, இப்போ நீ வேறு ஒருவரின் மனைவி," என்று கூறினேன். அவள், "எனக்கு நீ எப்பவுமே சர்மா தான்," என்று உருக்கமாகக் கூறினாள்.

மின்சாரம் திரும்ப வந்தவுடன், அவள் மகள் உறங்கிவிட்டாள். நான், "உன் அம்மா எங்கே?" என்று கேட்டேன். "அம்மாவும் அண்ணனும் வேலை விஷயமாக வெளியூர் போயிருக்காங்க," என்று பதிலளித்தாள். "இந்த ஒதுக்குப்புறத்துல எப்படி தனியா இருக்க?" என்று கேட்டேன். "பொதுவா யாராவது இருப்பாங்க, இன்னைக்கு தான் தனியா இருக்கேன். அதான் உன்னை கூப்பிட்டேன்," என்று கூறினாள். "நைட் நான் இருக்கவா?" என்று கேட்டேன். "இரு, சர்மா," என்று அவள் சிரித்தாள்.

ஒரு ஆழமான புரிதல்

நாங்கள் சாப்பிட்டுவிட்டு, பழைய நினைவுகளைப் பகிர்ந்து கொண்டோம். "நீ எப்போ கல்யாணம் பண்ணப்போற?" என்று அவள் கேட்டாள். "இன்னும் யோசிக்கல," என்றேன். அவள், "நீ நல்லா வாழணும், சர்மா. நாம பள்ளியில் எவ்வளவு மகிழ்ச்சியா இருந்தோம், இல்லையா?" என்று நினைவுகூர்ந்தாள். நான், "ஆமா, தேவி. ஆனா இப்போ உனக்கு குடும்பம், பொறுப்பு இருக்கு," என்று கூறினேன். அவள் மௌனமாக, "என் வாழ்க்கைல சில சவால்கள் இருக்கு. ஆனா உன்னைப் பார்த்தப்போ, பழைய மகிழ்ச்சி திரும்ப வந்த மாதிரி இருக்கு," என்று கூறினாள்.

அவளது திருமண வாழ்க்கையில் சில சிக்கல்கள் இருப்பதைப் பகிர்ந்து கொண்டாள். "என் கணவர் வேறு ஒரு உறவில் இருக்கார். எனக்கு அவர் மேல அக்கறை இல்லை. ஆனா, என் குழந்தைக்காக வாழுறேன்," என்று உருக்கமாகக் கூறினாள். நான், "நீ எப்பவும் வலிமையானவ, தேவி. உன் குழந்தைக்காக எதையும் சமாளிப்ப," என்று ஆறுதல் கூறினேன். அந்த இரவு, நாங்கள் நண்பர்களாக, ஒருவரை ஒருவர் புரிந்து கொண்டு, ஆதரவாகப் பேசினோம்.

ஒரு புதிய ஆரம்பம்

அன்று இரவு, நான் தேவியுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தபோது, அவள் எனக்கு மாதுளை ஜூஸ் கொடுத்து, "நம்ம பழைய நாட்களை நினைச்சு பாரு, சர்மா," என்று சிரித்தாள். நாங்கள் பழைய நினைவுகளைப் பகிர்ந்து, சிரித்து மகிழ்ந்தோம். அவள், "நீ இன்னும் என் நண்பனா இருக்க. இதுக்கு நன்றி," என்று கூறினாள். நானும், "நீயும் எனக்கு எப்பவுமே சிறப்பு, தேவி," என்று பதிலளித்தேன்.

ஒரு மாதம் கழித்து, தேவி தொலைபேசி செய்து, "சர்மா, நான் கர்ப்பமாக இருக்கேன். என் குழந்தைக்கு ஒரு தோழி வரப் போறா," என்று மகிழ்ச்சியாகக் கூறினாள். "கங்க்ராட்ஸ், தேவி! உன் வாழ்க்கை இனி இன்னும் மகிழ்ச்சியா இருக்கும்," என்று வாழ்த்தினேன். அவள், "நீ அடிக்கடி வந்து பாரு. உன் நட்பு எனக்கு எப்பவும் தேவை," என்று கேட்டுக்கொண்டாள்.

ஒரு பாடம்

இந்தக் கதை, பழைய நட்பின் மீள் சந்திப்பையும், ஒருவருக்கு ஒருவர் ஆதரவாக இருப்பதன் முக்கியத்துவத்தையும் பேசுகிறது. தேவியுடனான மீள் சந்திப்பு எனக்கு நட்பின் மதிப்பையும், வாழ்க்கையின் சவால்களை எதிர்கொள்ளும் வலிமையையும் கற்றுத் தந்தது. நாங்கள் இனி நண்பர்களாக, ஒருவருக்கு ஒருவர் உறுதுணையாக இருப்போம்.

குறிப்பு: இந்தக் கதை முற்றிலும் கற்பனையானது. இதில் உள்ள கதாபாத்திரங்கள் மற்றும் சம்பவங்கள் உண்மையை அடிப்படையாகக் கொண்டவை அல்ல.