என் மனைவி மற்றும் அவள் பிரின்சிபால்

 

சுதா:

எங்கள் குடும்பத்தின் பயணம்

என் பெயர் பிரவீன், வயது 34, திருப்பூரைச் சேர்ந்தவன். என் மனைவி சுதா, வயது 40. எங்களுக்கு திருமணமாகி 10 ஆண்டுகள் ஆகின்றன, எங்களுக்கு ஒரு மகன் உள்ளான். கொரோனா காலத்தில் என் வேலையை இழந்தேன், இது எங்கள் குடும்பத்தில் பல சவால்களை உருவாக்கியது. சுதா ஒரு தனியார் பொறியியல் கல்லூரியில் உதவி பேராசிரியையாக பணிபுரிகிறார், ஆனால் நான் வேலையில்லாமல் இருந்ததால், எங்கள் உறவில் தொலைவு ஏற்பட்டது.

வாழ்க்கையில் ஏற்பட்ட மாற்றங்கள்

கொரோனா காலத்தில் வேலை இழந்த பிறகு, நான் மன உளைச்சலில் இருந்தேன். இதனால், எங்கள் குடும்பத்தில் உரையாடல்கள் குறைந்து, நானும் சுதாவும் ஒருவருக்கொருவர் தொலைவாக இருந்தோம். எங்கள் மகன் தனி அறையில் தூங்குவான், நானும் தனியாக இருந்தேன். சுதாவின் பணி எங்கள் குடும்பத்தை பொருளாதார ரீதியாக தாங்கியது, ஆனால் எங்களுக்கிடையே உணர்வுபூர்வமான இடைவெளி அதிகரித்தது.

ஒரு சந்தேகத்தின் தொடக்கம்

ஒரு நாள் இரவு, வீட்டிற்கு திரும்பியபோது, சுதா தொலைபேசியில் யாருடனோ மெதுவாக பேசிக்கொண்டிருந்தார். என்னைப் பார்த்ததும் அவர் உரையாடலை முடித்தார். இது எனக்கு சற்று சந்தேகத்தை ஏற்படுத்தியது. மறுநாள் காலை, அவர் தொலைபேசியை பூட்டி வைத்திருந்தார், ஆனால் அவருடைய Jio அறிக்கையை பார்த்தபோது, ஒரு மணி நேரம் ஒரு எண்ணுடன் பேசியிருந்தார். Truecaller-ல் அந்த எண்ணை சரிபார்த்தபோது, அது அவருடைய கல்லூரி முதல்வருடையது என்று தெரிந்தது. இது எனக்கு குழப்பத்தையும் கவலையையும் ஏற்படுத்தியது.

வாட்ஸ்அப் உரையாடல்

சுதாவின் வாட்ஸ்அப் உரையாடல்களை பார்த்தபோது, முதல்வருடன் ஒரு சாட் இருந்தது. அவர், “வீட்டிற்கு வா, என் குடும்பத்தினர் ஊருக்கு சென்றுவிட்டனர்,” என்று எழுதியிருந்தார். சுதா, “பயமாக இருக்கிறது, ஆனால் வருகிறேன்,” என்று பதிலளித்திருந்தார். இதைப் பார்த்து, என் மனம் குழம்பியது. அவர் ஏன் இப்படி பேசுகிறார் என்று புரியவில்லை.

ஒரு முடிவு

மறுநாள் காலை, சுதா முழு ஒப்பனையுடன் கிளம்பினார். “நான் வேறு கல்லூரிக்கு சென்று விட்டு, பின்னர் பணிக்கு செல்கிறேன்,” என்று கூறி, வழக்கமான கல்லூரி பேருந்துக்கு பதிலாக வேறு பேருந்தில் சென்றார். நான் அவரை மறைமுகமாக பின்தொடர்ந்தேன். அவர் ஒரு பெரிய வீட்டிற்கு சென்றார், அது முதல்வரின் வீடு என்று புரிந்தது. நான் மெதுவாக பின்புற சன்னல் வழியாக பார்த்தேன். சுதா கட்டிலில் அமர்ந்திருந்தார், முதல்வர் அவருடன் பேசிக்கொண்டிருந்தார்.

ஒரு உண்மை வெளிப்படுதல்

நான் உள்ளே செல்ல தைரியம் வரவழைத்து, முதல்வரை எதிர்கொண்டேன். “என் மனைவியுடன் இப்படி பேசுவது ஏன்?” என்று கேட்டேன். முதல்வர், “நாங்கள் ஒரு முக்கியமான கல்லூரி திட்டத்தைப் பற்றி பேசினோம். உங்கள் மனைவி ஒரு திறமையான பேராசிரியை, நாங்கள் ஒரு புதிய ஆராய்ச்சி திட்டத்திற்கு ஒத்துழைக்கிறோம்,” என்று விளக்கினார். சுதா, “நான் உங்களிடம் இதைப் பற்றி பேச வேண்டும் என்று நினைத்தேன், ஆனால் உங்களுக்கு வேலை இல்லாத மன உளைச்சலில் இதைப் பகிரவில்லை,” என்று கூறினார்.

ஒரு புதிய புரிதல்

அவர்களின் விளக்கத்தைக் கேட்டு, என் சந்தேகங்கள் தீர்ந்தன. நாங்கள் மூவரும் அமர்ந்து, திட்டத்தைப் பற்றி விவாதித்தோம். முதல்வர், “சுதாவின் பங்களிப்பு எங்கள் கல்லூரிக்கு மிகவும் முக்கியமானது. உங்களுக்கு வேலை தேடுவதற்கு நாங்கள் உதவ முடியும்,” என்று கூறினார். இந்த உரையாடல் எங்கள் குடும்பத்தில் ஒரு புதிய நம்பிக்கையை ஏற்படுத்தியது.

வீட்டில் ஒரு மாற்றம்

வீட்டிற்கு திரும்பியபோது, நானும் சுதாவும் நீண்ட நேரம் பேசினோம். “நாம் ஒருவருக்கொருவர் திறந்து பேச வேண்டும். நான் உன்னை சந்தேகப்பட்டது தவறு,” என்று மன்னிப்பு கேட்டேன். சுதா, “நானும் உன்னுடன் எல்லாவற்றையும் பகிர்ந்திருக்க வேண்டும். இனி நாம் ஒன்றாக இருப்போம்,” என்று கூறினார். அந்த இரவு, நாங்கள் நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு ஒருவரை ஒருவர் அணைத்து, உணர்வுப்பூர்வமாக பேசினோம்.

ஒரு புதிய தொடக்கம்

அந்த சம்பவம் எங்கள் உறவை மீண்டும் வலுப்படுத்தியது. நான் மீண்டும் வேலை தேட ஆரம்பித்தேன், முதல்வரின் உதவியுடன் ஒரு நல்ல வேலை கிடைத்தது. சுதா தன் பணியை தொடர்ந்தார், ஆனால் இப்போது எங்களுக்கிடையே திறந்த உரையாடல் இருந்தது. எங்கள் மகனுடன் மகிழ்ச்சியாக நேரம் செலவிட்டோம், எங்கள் குடும்பம் மீண்டும் ஒரு புதிய ஒளியைப் பெற்றது.

முடிவுரை

இந்த அனுபவம் எங்களுக்கு நேர்மையும், திறந்த உரையாடலும் ஒரு குடும்பத்தை எவ்வளவு வலிமையாக்கும் என்பதை உணர வைத்தது. சந்தேகங்களை தீர்ப்பதற்கு பதிலாக, ஒருவரை ஒருவர் நம்புவது முக்கியம் என்பதை புரிந்துகொண்டோம். இப்போது, நாங்கள் ஒரு மகிழ்ச்சியான குடும்பமாக, ஒருவருக்கொருவர் ஆதரவாக வாழ்கிறோம்.