டியூசன் டிசருக்கு பாடம் கத்துக்கொடுத்தேன் ஒருநாள்

 

காயத்ரி:

ஒரு டியூஷன் அனுபவம்

வாழ்க்கையில் சிலர் நம்மை ஈர்க்கின்றனர், அவர்களுடனான அனுபவங்கள் நம்மை மாற்றுகின்றன. இந்தக் கதை, ஒரு இளைஞனின் டியூஷன் ஆசிரியை காயத்ரியுடனான உணர்ச்சிகரமான பயணத்தைப் பற்றியது. மரியாதை, கற்றல், மற்றும் ஒரு எதிர்பாராத தருணத்தின் மூலம் உருவான புரிதலை இந்தப் பதிவு விவரிக்கிறது.

ஒரு அழகான ஆசிரியை

காயத்ரி, 25 வயது நிரம்பிய ஒரு இளம் பெண். அவளது அழகு எவரையும் ஈர்க்கும். சிவந்த முகம், கொழுகொழு கன்னங்கள், சின்ன மூக்கு, மற்றும் புன்னகை நிறைந்த உதடுகள் அவளை தனித்துவமாக்கின. அவளது நடை, பேச்சு எல்லாமே கவர்ச்சிகரமாக இருந்தது. காயத்ரி ஒரு வசதியான குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவள். அவளுக்கு ஒரு அக்காவும், கல்லூரி படிக்கும் தம்பியும், அம்மா, அப்பா, மற்றும் ஒரு நாய்க்குட்டியும் உண்டு. அவளது வீட்டில் தான் டியூஷன் நடந்தது.

நானும் எனது வகுப்பில் படிக்கும் இரண்டு ஆண்கள், மூன்று பெண்கள் உட்பட ஆறு பேர் காயத்ரியிடம் டியூஷன் படித்தோம். காயத்ரி அக்கா மிகவும் ஜாலியானவள். எங்களுக்கு பானி பூரி வாங்க காசு கொடுப்பது, கலகலப்பாக பேசுவது என்று எங்களை மகிழ்ச்சியாக வைத்திருப்பாள். எங்களுக்கு அவள் மீது மிகுந்த மரியாதையும் அன்பும் இருந்தது. டியூஷனில் நாங்கள் எங்கள் விருப்பப்படி இடங்களில் அமர்ந்து படிப்போம், ஆனால் காயத்ரி அக்கா எப்போதும் ஒரு மேசையில் அமர்ந்திருப்பாள்.

ஒரு எதிர்பாராத சம்பவம்

ஒரு நாள், நான் வழக்கமாக டியூஷனுக்கு சென்றபோது, ஒரு மேசையின் அடியில் உள்ள சிறிய இடத்தில் அமர்ந்து படித்தேன். அந்த மேசை மூன்று பக்கமும் மூடியிருக்கும், ஒரு பக்கம் மட்டும் திறந்திருக்கும். நான் அங்கு இருப்பது காயத்ரி அக்காவுக்கு தெரியவில்லை. அவள் குளித்துவிட்டு, நைட்டி அணிந்து மேசைக்கு வந்து அமர்ந்தாள். அந்த இடம் சற்று மங்கலான வெளிச்சத்தில் இருந்ததால், அவள் என்னை கவனிக்கவில்லை.

திடீரென, அவளுக்கு எறும்பு கடித்திருக்க வேண்டும். மேசைக்கு அருகில் நைட்டியை சற்று தூக்கி, தொடையை சொறிந்தாள். அந்தக் கணத்தில், நான் தற்செயலாக அவளது தொடையை பார்த்தேன். அது சிவந்து, மென்மையாக இருந்தது. எனக்கு அவள் மீது எந்த தவறான எண்ணமும் இல்லை, ஆனால் அந்தத் தருணம் என்னை சற்று தடுமாற வைத்தது. அவள் மேலும் சொறிய, நைட்டி மேலேற, நான் உடனே பார்வையை திருப்பி, அங்கிருந்து வெளியே வந்தேன்.

"டேய், இங்க என்ன பண்ணுற?" என்று அவள் கேட்டாள். "படிக்குறேன்க்கா," என்று நான் சமாளித்தேன். "நீங்க இவ்வளவு சீக்கிரம் வந்துட்டீங்களா?" என்று கேட்டேன். "ஆமா, வீட்டிலேயே இருக்கேன், சீக்கிரம் குளிச்சிட்டு வந்துட்டேன்," என்று அவள் சிரித்தபடி பதிலளித்தாள். "என்ன சோப் போடுறீங்க?" என்று நான் கேட்க, "பேபி சோப், அதுதான் என் தோலுக்கு சரி," என்று கூறினாள். இப்படி பேசி, இருவரும் சமாளித்து சிரித்தோம். ஆனால், அந்த நாள் என் மனதில் ஒரு புதிய உணர்வை விதைத்தது.

ஒரு தவறான தருணம்

நாட்கள் செல்ல, ஒரு நாள் டியூஷன் மாலை 4 மணிக்கு என்று கூறியிருந்தார்கள். ஆனால், நான் உற்சாகத்தில் பகல் 2 மணிக்கே அவள் வீட்டிற்கு சென்றேன். அவள் வீட்டில் அவளது குடும்பத்தினர் அனைவரும் ஒரு திருமணத்திற்காக வெளியூர் சென்றிருந்தனர். காயத்ரி அக்கா மட்டும் வீட்டில் இருந்தாள். நான் இதை அறியாமல், "அக்கா!" என்று கத்திக் கொண்டே உள்ளே சென்றேன். பதில் இல்லை. ஒரு அறையின் கதவை திறந்தபோது, காயத்ரி அக்கா தனியாக, தனது தனிப்பட்ட நேரத்தில் இருப்பதை தற்செயலாக பார்த்தேன்.

எனக்கு ஒரு கணம் அதிர்ச்சியாக இருந்தது. நான் உடனே வெளியே வந்து, ஹாலில் அமர்ந்தேன். சிறிது நேரத்தில், அவள் உடை மாற்றி, மேசைக்கு வந்தாள். "எப்படா வந்த?" என்று கேட்டாள். "இப்போதான் அக்கா," என்று நான் பதிலளித்தேன். அவள் முகத்தில் சிறு பதற்றம் இருந்தாலும், அவள் அமைதியாக, "நீ பார்த்தியா?" என்று கேட்டாள். "ஆமாக்கா," என்று நான் உண்மையை ஒப்புக்கொண்டேன்.

"இது என் வயதில் வரும் இயல்பான உணர்வுகள். நீ வளர்ந்தவுடன் புரியும்," என்று அவள் புன்னகையுடன் விளக்கினாள். நான், "அக்கா, நானும் இப்படி உணர்ந்திருக்கேன்," என்று தயங்கி கூறினேன். அவள் சிரித்து, "சரி, இதெல்லாம் இயல்புதான். ஆனால், இதை மரியாதையுடன் புரிந்து கொள்ளணும்," என்று அறிவுரை கூறினாள். அந்த உரையாடல் எனக்கு ஒரு புதிய புரிதலை அளித்தது.

ஒரு புதிய மரியாதை

அந்த சம்பவத்திற்கு பிறகு, நான் காயத்ரி அக்காவை மேலும் மரியாதையுடன் பார்க்க ஆரம்பித்தேன். அவள் ஒரு ஆசிரியையாக மட்டுமல்ல, ஒரு புரிதல் நிறைந்த மனிதராகவும் தோன்றினாள். எங்கள் டியூஷன் வழக்கம் போல் தொடர்ந்தது. அவள் எப்போதும் போல் ஜாலியாக, எங்களை கவனித்துக் கொண்டாள். நானும் அவளிடம் கற்றலை மட்டுமல்ல, மரியாதையையும், புரிதலையும் கற்றேன்.

இந்தக் கதை, ஒரு இளைஞனின் உணர்ச்சிகளையும், ஒரு எதிர்பாராத தருணத்தில் உருவான புரிதலையும் பேசுகிறது. காயத்ரி அக்கா, ஒரு ஆசிரியையாக மட்டுமல்ல, ஒரு வழிகாட்டியாகவும் இருந்தாள்.

குறிப்பு: இந்தக் கதை முற்றிலும் கற்பனையானது. இதில் உள்ள கதாபாத்திரங்கள் மற்றும் சம்பவங்கள் உண்மையை அடிப்படையாகக் கொண்டவை அல்ல.