என் ஆசிரியர் வீட்டில்

ஜானகி:

என் கல்லூரி வாழ்க்கையின் தொடக்கம்

என் பெயர் அஸ்வின், ஒரு தனியார் கல்லூரியில் இரண்டாம் ஆண்டு படிக்கும் மாணவன். படிப்பில் நான் சற்று பின்தங்கியிருந்தேன். என் வகுப்பில் பலர் தேர்வுகளில் சிறந்து விளங்கினாலும், நானும் என் நண்பர்களில் சிலரும் படிப்பில் கவனம் செலுத்துவது கடினமாக இருந்தது. இதை உணர்ந்த எங்கள் ஆசிரியர், எங்கள் பெற்றோர்களை அழைத்து, சிறப்பு வகுப்புகள் மூலம் எங்களுக்கு உதவ முடிவு செய்தார்.

பெற்றோர்களின் ஆதரவு

எங்கள் ஆசிரியரின் அறிவுறுத்தலின்படி, பெற்றோர்கள் எங்களை சிறப்பு வகுப்புகளுக்கு அனுப்ப ஒப்புக்கொண்டனர். முதலில் எனக்கு இது பிடிக்கவில்லை, ஆனால் வேறு வழியில்லாமல் சிறப்பு வகுப்பிற்கு சென்றேன். அங்கே எங்கள் வகுப்பு ஆசிரியை ஜானகி மேடம் வந்தார். ஜானகி மேடம், 38 வயதுடைய அனுபவமிக்க ஆசிரியை, மிகவும் கண்டிப்பானவர் என அறியப்பட்டவர்.

ஒரு எதிர்பாராத திருப்பம்

நான் முதலில் ஜானகி மேடத்தைப் பார்த்து, “இவர் என்னை வகுப்பில் அனுமதிக்க மாட்டார்” என்று நினைத்து வெளியே செல்ல முயன்றேன். (முன்பு ஒரு முறை, விளையாட்டாக ஒரு கவிதை எழுதியதால், மேடம் என்னை வகுப்பில் இருந்து வெளியேற்றியிருந்தார்.) ஆனால், இம்முறை அவர் என்னை உட்காரச் சொன்னார். நான் ஆச்சரியத்துடன் அமர்ந்து, அவரது பாடத்தைக் கவனிக்க ஆரம்பித்தேன்.

பாடத்தில் ஒரு புதிய ஆர்வம்

ஜானகி மேடம் பாடம் நடத்தும்போது, அவரது தெளிவான விளக்கங்களும், மாணவர்களை ஊக்குவிக்கும் பாங்கும் என்னை ஈர்த்தது. அவரது கற்பித்தல் முறை, படிப்பைப் புரிந்து கொள்ள உதவியாக இருந்தது. நான் முதல் முறையாக பாடத்தில் கவனம் செலுத்தினேன். அவரது கண்டிப்பு மற்றும் அன்பு கலந்த அணுகுமுறை, எனக்கு புதிய உற்சாகத்தை அளித்தது.

ஒரு மழை மாலையில்

வகுப்பு முடிந்து இரவு 8 மணியாகியது. நாங்கள் கிளம்பும்போது, நான் கல்லூரி தெரு முனையில் நின்று நண்பர்களை எதிர்பார்த்தேன். அப்போது ஜானகி மேடம், தன் இரு சக்கர வாகனத்தைத் தள்ளிக் கொண்டு வந்தார். “இன்னும் போகலையா, அஸ்வின்?” என்று கேட்டார். நான், “நண்பர்கள் வருவதாகச் சொன்னார்கள், அதான் காத்திருக்கிறேன்,” என்றேன்.

திடீரென மழை பெய்ய ஆரம்பித்தது. மேடமும் நானும் அருகிலுள்ள டீக் கடையில் ஒதுங்கினோம். டீக் கடைக்காரர், “அக்கா, இந்த மழை சீக்கிரம் நிற்காது. தம்பியோடு வீட்டுக்கு போயிடுங்க,” என்று சொன்னார். மேடம் முதலில் தயங்கினாலும், மழை நிற்கவில்லை என்பதால், “சரி, அஸ்வின், என்னை வீட்டில் விடு,” என்று கூறினார்.

மேடத்தின் வீட்டில் ஒரு மாலை

நாங்கள் மழையில் நனைந்தவாறு மேடத்தின் வீட்டிற்கு சென்றோம். வீடு பூட்டியிருந்தது. மேடம் சாவி எடுத்து திறந்து, “உள்ளே வா, மழை விட்ட பிறகு போகலாம்,” என்று அழைத்தார். நான் உள்ளே சென்று, அவர் கொடுத்த துண்டால் தலையைத் துடைத்தேன். மேடமும் உடை மாற்றிக்கொண்டு வந்து, “ஏதாவது குடிக்கிறாயா?” என்று கேட்டார்.

நான், “வேண்டாம், மேடம்,” என்றேன். ஆனால், அவர் பிடிவாதமாக பால் காய்ச்சி, முந்திரி, பிஸ்தாவுடன் ஒரு கோப்பையை எனக்கு கொடுத்தார். “இது உங்க அழகு ரகசியமா, மேடம்?” என்று கிண்டலாகக் கேட்டேன். அவர் சிரித்து, “பேசாம குடி!” என்றார்.

ஒரு மறக்க முடியாத உரையாடல்

மழை இன்னும் நிற்கவில்லை. மேடம் திடீரென, “அஸ்வின், இந்தா, உன் கவிதை நோட்டு,” என்று நான் முன்பு எழுதிய கவிதையைக் கொடுத்தார். “நல்லா எழுதியிருக்கே, ஆனா இனி இப்படி விளையாட்டு பண்ணாதே,” என்று சிரித்துக்கொண்டே சொன்னார். நான், “சாரி, மேடம், இனி இப்படி செய்ய மாட்டேன்,” என்று உறுதியளித்தேன்.

அப்போது மேடம், “அஸ்வின், நீ படிப்பில் கவனம் செலுத்தினால், நிறைய சாதிக்க முடியும். உனக்கு திறமை இருக்கு,” என்று ஊக்கமளித்தார். அவருடைய அன்பான வார்த்தைகள் எனக்கு புதிய உத்வேகத்தை அளித்தன. நாங்கள் படிப்பு, கல்லூரி வாழ்க்கை, மற்றும் எதிர்காலக் கனவுகள் பற்றி பேசினோம்.

ஒரு புதிய தொடக்கம்

அந்த மாலை, மேடத்துடனான உரையாடல் என் மனதில் ஆழமாகப் பதிந்தது. அவருடைய அறிவுரைகள், அன்பு, மற்றும் ஊக்கம் என்னை மாற்றியது. மழை விட்டதும், நான் மேடத்திற்கு நன்றி சொல்லிவிட்டு வீட்டிற்கு கிளம்பினேன். அந்த நாள், ஒரு ஆசிரியரின் வழிகாட்டுதலால் என் படிப்பில் புதிய ஆர்வத்தை ஏற்படுத்தியது.

முடிவுரை

ஜானகி மேடத்துடனான அந்த மாலை, என் வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது. ஒரு ஆசிரியரின் அன்பும், வழிகாட்டுதலும் ஒரு மாணவனின் வாழ்க்கையை எவ்வாறு மாற்றும் என்பதை உணர்ந்தேன். இந்த அனுபவம், படிப்பில் கவனம் செலுத்தவும், என் கனவுகளை நோக்கி உழைக்கவும் என்னை ஊக்கப்படுத்தியது. இந்த நினைவு, என் இதயத்தில் என்றும் நிலைத்திருக்கும்.